Op hoeveel manieren kan een mens vallen? Uit het paradijs, je jeugd, een
relatie, uit de taal. Hoe kan je jezelf oefenen in rouw voor een
verdriet dat nog moet komen? Of het verdriet, de tragedie van een ander?
Hoeveel sentimentaliteit ook, om écht te kunnen meevoelen? Hoeveel
fictie hebben we nodig om écht authentiek te worden? Etudes in empathie.
Geen opera, geen zingende personages, wel muziek als strategie om
emoties te sturen, te manipuleren, of in de weg te zitten. Want hoeveel
soundtrack verdraagt het ware leven?