Op hoeveel manieren kan een mens vallen? Uit het paradijs, je jeugd, een relatie, uit de taal. Hoe kan je jezelf oefenen in rouw voor een verdriet dat nog moet komen? Of het verdriet, de tragedie van een ander? Hoeveel sentimentaliteit ook, om écht te kunnen meevoelen? Hoeveel fictie hebben we nodig om écht authentiek te worden? Etudes in empathie. Geen opera, geen zingende personages, wel muziek als strategie om emoties te sturen, te manipuleren, of in de weg te zitten. Want hoeveel soundtrack verdraagt het ware leven?