In de gemeente Burgerveen, waar in vroegere jaren turf werd gestoken en vervolgens gas omhoog gepompt, lopen de emoties hoog op als de inwoners te horen krijgen dat ook de duurzame energie van windmolens op hun grondgebied opgewekt zal worden. Wat daarbij niet helpt is dat een kleine groep mensen er flink aan gaat verdienen, terwijl het hele dorp er last van heeft. En wat ook niet helpt is dat de beloofde inspraak een wassen neus blijkt te zijn, de overheid is doof voor tegengeluiden. De spanning in de gemeenschap stijgt. Oude tegenstellingen worden opgerakeld, nieuwe tegenstellingen worden dankbaar uitgebuit. Steeds feller bijt men zich vast in het eigen gelijk en steeds heftiger raken de verschillende partijen met elkaar in de clinch. Oud zeer, jaloezie, hebzucht en verdachtmakingen veroorzaken een storm van emoties die het dorp met middelpuntvliedende kracht uit elkaar doet klappen. Een komedie over de energietransitie, waarin hij de gevolgen schetst van ongelukkige politieke keuzes voor de bewoners van een klein dorp.

WANKLANK duikt in het turbulente leven van de bewust vergeten filosoof Gerard Bolland (1854-1922). Bolland ontpopte zich tot grondlegger van het fascistisch gedachtegoed in Nederland. Want in gepolariseerde tijden lijken anderen door onbegrip erg ver van ons af te staan, maar staan we in werkelijkheid niet veel dichter bij onze ogenschijnlijke tegenpolen? Of is het eigenlijk onmogelijk (of zelfs onwenselijk) een ander volledig te begrijpen?

Hoe ver zou je gaan om het geluk te grijpen? In hun lezing van het operasprookje Rusalka tonen de regisseurs Philipp Stölzl en Philipp M. Krenn een jonge vrouw aan de zelfkant van de samenleving. In de bioscoop droomt ze van een leven zoals in de glamoureuze hoogtijdagen van Hollywood, aan de zijde van een knappe filmster. Ze gaat tot het uiterste om tot deze wereld door te dringen. Maar of de werkelijkheid het haalt bij de droom?

Returning the Gaze gaat over wiens stem gehoord, genegeerd of erkend wordt, wiens gezicht gezien, gewist en bedekt wordt. De dominante veelal witte blik (gaze) versus het onderdrukte perspectief van waaruit naar de koloniale geschiedenis wordt gekeken, staan centraal. De musea, de collectie, de geschiedenis van de gebouwen en de stad vormen het uitgangspunt van deze voorstelling. Amsterdam, Middelburg en Haarlem worden aan de blik onderworpen.

Vier nieuwe jeugdtheaterteksten (8+) in het kader van theater voor Keti Koti. Teksten voor de  jeugd die zich verhouden tot het Nederlandse koloniale- en slavernijverleden.
* Naar Ndakaaru zwemmen van Nina van Tongeren  
* Afanaiisa, Yorka & Yeye van Gavin-Viano  
* 1873 van Sheralynn Adriaansz 
* Moedervlekken  van Melissa Knollenburg  

In de Tweede Wereldoorlog werd 'vrijheidsstrijd ' door de nazi’s gebruikt om bezetting en genocide te legitimeren. Ook nu wordt het begrip veelvuldig gebruikt en misbruikt door dictators, politieke partijen, complotdenkers en extremisten. Tegen de achtergrond van dit extremisme en totalitarisme probeert een man een bevlogen betoog te houden voor kritisch denken, durven twijfelen, voor kunst en cultuur, in een wereld die daar steeds vijandiger tegenover staat.

Via verschillende perspectieven wordt in drie nieuwe monologen het vrijwel onbekende oorlogsverleden van deze dierentuin belicht.

Dans le spectacle d’origine, basé sur le roman de Johan Daisne, un homme et une femme se retrouvent dans un restaurant. Nous sommes en 2004, H. Weinstein est encore un producteur à succès, le mecsplication n’existe pas, et tousser en public est encore un geste anodin. Il est écrivain, elle est comédienne. Ils furent amoureux, mais la peur de tout casser les a empêchés de s’aimer. Près de vingt ans plus tard, ils se retrouvent dans un monde où rien n’est inaltérable et dans lequel ne subsiste aucune certitude. Vont-ils vaciller à leur tour ? Vont-ils chérir leurs souvenirs ou les reconsidérer ? Un véritable dialogue va-t-il s’installer ?

Op het strand van Cadzand beslist een aantal moreel zwalpende volwassen over het lot van een kwetsbare jongeman. Een moraalkomedie.

Een fatale verstrengeling van het persoonlijke en het politieke. Elizabeth I, de koningin van Engeland, en Mary Stuart, de Schotse koningin in ballingschap, staan elkaar naar het leven in een strijd om de macht, affectie en het morele gelijk. Belcanto-componist Donizetti plaatste met zijn melodieuze, aangrijpende muziek het fatale conflict tussen twee historische koninginnen in een wereld van intense emoties. 

Hoewel Elizabeth I en Mary Stuart elkaar in werkelijkheid nooit ontmoet hebben, is door kunstenaars over een mogelijke ontmoeting tussen de twee maar al te vaak gefantaseerd. Zo ook door Donizetti, die in zijn opera een bloedstollende confrontatiescène schetst. Maria Stuarda (1835) is de tweede opera van Donizetti’s Tudor-trilogie.

Een groep van vijf kinderen heeft een eigen biotoop opgebouwd, een plek waar zij spelen volgens hun zelfbedachte regels, waar ze praten volgens eigen logica en waar zij alleen de omgangsvormen bepalen. Een vrijplaats zou je het kunnen noemen, hoewel niet iedereen hier even vrij is. Begrippen als geweten en verantwoordelijkheid hebben voor de kinderen nog weinig betekenis. Als er al sprake van verantwoordelijkheid is, dan wordt die naar believen vakkundig van de een naar de ander doorgeschoven.

In de monoloog room for thought volgen we een vrouw in de wachtkamer van een abortuskliniek. Terwijl ze wacht op haar afspraak, zoekt haar lichaam een uitweg. Een toneeltekst over zelfverlies, prenatale depressie en hoe dit een splitsing veroorzaakt tussen hoofd en lijf.

WOLF (of Het Heidi-feest) speelt zich af in een klein dorp in een verafgelegen vallei. Nog bijkomend van een overstroming, proberen de bewoners zich klaar te maken voor het jaarlijkse Heidi-feest. Maar als broze-botten-Grietje vanuit haar kiosk hokje op het station twee vreemden figuren op het perron ziet liggen, raakt alles uit evenwicht.