Norman de Palm (Oranjestad, 1948) is schrijver voor film en theater, regisseur en producent. Hij studeerde klinische psychologie in Nijmegen en haalde een M.A. degree in Educational Theatre aan de universiteit van New York. In 1976 gaat De Palm werken bij de kort daarvoor door Felix de Rooy opgerichte stichting Ilushon Kosmiko (Cosmic Illusion). Vanaf dan werken ze samen aan deze multiculturele stichting, die theater, film en dans maakt, maar ook boeken uitgeeft en festivals en tentoonstellingen organiseert. De gespeelde stukken zijn meestal geschreven door De Palm en geregisseerd door De Rooy. In 1981 maken De Palm en De Rooy de succesvolle Engelstalige voorstelling Desirée. In 1983 richten De Rooy en De Palm ook in Amsterdam een Cosmic Illusion op – later Cosmic Theater. Binnen Cosmic wordt in 1997 het theaterschrijversfestival Hollandse Nieuwe dat door de tijd heen tien edities telde. De Palm schrijft veel voor Cosmic, in Nederland én Curaçao, maar ook voor anderen.
Vanaf midden jaren ’80 richten De Palm en De Rooy zich, net als veel anderen, op film en televisie. Onder de vlag van Cosmic maken ze meerdere films, waaronder een verfilming van Desirée (1984), Almacita di Desolato (1986) en Ava & Gabriel (1990). Die laatste film kreeg in 1990 een Gouden Kalf, en de prijs voor beste film op filmfestivals in Puerto Rico, Havana, Curaçao, Amiens, Martinique en Buenos Aires.
In 2002 keert De Palm definitief terug naar Curaçao en begint met de bouw van het Teatro Luna Blou in Otrobanda, Willemsstad. Hij gaat een nauwere samenwerking aan met Curaçaose theatermakers. Eligio Melfor’s Hulanda mi ta bai (2003) als het eerste grote succes. In 2005 wordt de jeugdtheaterwerkplaats van Luna Blou geopend: La Tentashon Performing Arts Acadamy (La Tentashon), een plek waar jongeren worden opgeleid tot acteurs en makers, of klaargemaakt voor een kunstopleiding.



Toneelwerk

Desirée – 1982
Lippenschrift – 1984
Eennachtnu – 1984
Basta! – 1991
Het gezicht van de zon brengt een rad van avontuur – 1991
Stampij – 1994
Hotel-Hotel – 1995
Lust – 1996
Bloedlink –  1996
Simpelsymposium – 1996
Love and Death – 2000

Ntozake Shange

Voor vrouwen die in regenbogen geloven maar ook zelfmoord overwogen

Shange’s theatergedicht is een combinatie van performancepoëzie en dans. Het vertelt de verhalen van zeven vrouwen die lijden onder onderdrukking in een racistische en seksistische samenleving. De Amerikaanse productie bevatte een volledig vrouwelijke cast van Afro-Amerikaanse en Latinx-artiesten. De Palm en De Rooij bewerkten het stuk voor vrouwen uit verschillende Nederlandse minderheden, Surinaams, Antilliaans, Indonesisch, Indisch – waarbij racisme en seksisme openlijk als een Nederlands probleem aan de orde komt

Shange’s choreopoem is, a combination of performance poetry and dance, tells the stories of seven American women who suffer oppression in a racist and sexist society. The American production featured an all-female cast of African-American and Latinx performers. De Palm and De Rooij set the play in the Netherlands, and cast it with women from different Dutch minorities, Surinamese, Antillean, Indonesian, Indian––openly addressing racism and sexism as a Dutch problem.

#870 €12.50