Oscar Wilde (1854-1900) was een Ierse schrijver die het grootste deel van zijn leven in Engeland woonde. Hij studeerde klassieke talen in Dublin en vervolgde zijn studie in Oxford. Daar kreeg hij bekendheid als flamboyante spreekbuis van het ‘Estheticisme’ en begon hij poëzie en beschouwingen te publiceren. In 1881 verscheen zijn eerste boek, Poems, een bundeling van zijn gedichten die weliswaar goed verkocht maar weinig kritische bijval kreeg. Wilde werd onder meer beschuldigd van plagiaat. In hetzelfde jaar werd de geplande Londense opvoering van zijn eerste toneelstuk, Vera, or the Nihilists, afgelast en vond de première ervan pas in 1883 plaats in New York, waar het slechts een week speelde. Zijn tweede toneelstuk verging het niet veel anders; The Duchess of Padua (1883), een historische tragedie in ‘blank verse’, schreef hij voor de Britse actrice Mary Anderson, die het echter afwees, zodat het eveneens in New York in première ging (in 1891) en matig succesvol was. Na zijn verhuizing naar Londen in 1881 had Wilde’s status van ‘bekende persoonlijkheid’ echter dusdanige proporties aangenomen dat er opzichtige persiflages van hem verschenen in de pers en zelfs in populaire toneelstukken, zodat hij in 1882 een lezing-toernee kon maken door de VS en Canada. In 1884 trouwde hij met Constance Lloyd, met wie hij twee zoons kreeg. Hij legde zich intussen toe op het schrijven van poëzie, verhalen, sprookjes, journalistiek, beschouwend proza en in 1891 publiceerde hij een roman, The Picture of Dorian Gray, die een ‘succès de scandale’ werd. Tijdens een verblijf in Parijs schreef hij het historische drama Salomé in het Frans, waarbij hij Sarah Bernhardt voor ogen had in de titelrol. Wilde’s jonge minnaar, Lord Alfred Douglas, maakte een Engelse vertaling. Het stuk kon niet in Engeland worden uitgebracht vanwege een algeheel verbod op het ten tonele voeren van bijbelse taferelen. Uit woede dreigde Wilde de Franse nationaliteit aan te nemen. Mede vanwege dergelijke obstakels richtte hij zich op het schrijven van 'Comedies of Society'. De eerste daarvan, Lady Windermere’s Fan, was in 1892 meteen een doorslaand succes. Daarna bestendigden A Woman of No Importance (1893), An Ideal Husband (1894) en vooral The Importance of Being Earnest (1895) dit succes en werd hij een toonaangevend schrijver zowel als controversieel publiek figuur. Wilde’s steeds openlijker beleden homoseksualiteit sinds hij een affaire was begonnen met Alfred Douglas was een doorn in het oog van Victoriaans Engeland. Hij werd overmoedig en overspeelde zijn hand. In 1895, op het hoogtepunt van zijn roem, begon hij een proces wegens smaad tegen de Markies van Queensberry, de vader van zijn geliefde, omdat die Wilde in een briefje ‘sodomite’ had genoemd. Hij verloor de rechtszaak, waarna het onderzoek naar zijn handel en wandel door zowel rechtbank als pers er bovendien toe leidde dat Wilde zelf werd aangeklaagd – en veroordeeld tot twee jaar eenzame opsluiting met dwangarbeid, wegens het begaan van ‘grove onzedelijke handelingen’ met jonge mannen van lagere afkomst. Hij werd failliet verklaard en het auteursrecht op zijn werk werd hem ontnomen. Zijn echtgenote wilde van hem scheiden, maar zag daarvanaf toen Wilde bezwaar maakte. In gevangenschap schreef hij De Profundis, een lange brief gericht aan Alfred Douglas. Na zijn vrijlating in 1897 verliet hij Engeland en vestigde zich in Parijs waar hij, straatarm en in slechte gezondheid, zijn laatste poëtische werk schreef, The Ballad of Reading Gaol. Wilde stierf in Parijs in 1900 op 46-jarige leeftijd.
Werk
Vera; or, The Nihilists – 1882
The Duchess of Padua – 1883
The Picture of Dorian Gray – 1891
Salomé* –1893
Comedies of Society
Lady Windemere’s Fan –1892
A Woman of no Importance* – 1893
An Ideal Husband* – 1895
The Importance of being Earnest* – 1895