Het begon met het verlangen een dans te maken, een voorstelling die volledig los zou staan van de actualiteit, van de politieke en economische situatie, van de vluchtelingenproblematiek, van Europa, van TTIP. WEG zou woordeloos zijn, niets zeggen, niets bedoelen en niets willen. Dat is jammerlijk mislukt. In plaats van beweging kwamen de woorden, de gedachten, onstuitbaar sijpelde de wereld binnen.