In Water vergeet niet volgen we de Zeeuwse Frederique in haar strijd om een herdenkings-monument voor de slavernij op de boulevard van Vlissingen te plaatsten. Vlissingen is de stad van haar eerste zoen, de stad waar zij tot rust komt bij de zee, de stad waar zij urenlang wandelt over de boulevard, het is de stad die haar jong houdt en waar zij voor altijd zal blijven wonen. Maar als zij door het centrum van Vlissingen loopt, ziet zij de trotse herenhuizen die gebouwd zijn met het geld dat over de rug van haar voorouders is verdiend, het geld zit nog steeds in die muren. Vlissingen verdient een monument.