In een spelles of een repetitie op de vloer krijgt een toneelspeler vaak aanwijzingen waarvan de betekenis onduidelijk is. Bijvoorbeeld: ‘Maak het groter. Pak het vakmatiger aan, maar hou de intentie vast. Niet nadenken’. De aanwijzingen hebben het karakter van vaktermen. Ze worden zo vanzelfsprekend gebruikt dat het lijkt alsof er algemeen geldende definities voor zijn. Maar dat is niet zo. Daarom dit boekje waarin twaalf theaterdocenten en -studenten, samen een afspiegeling van de gemiddelde bevolking van een toneelschool, eenenvijftig theatertermen hebben verklaard.